W chwili, gdy do Ciebie piszę. Ty jeszcze jesteś w podróży. Jakże bardzo chciałabym być blisko Ciebie, aby Twe długie godziny w pociągu uczynić nieco krótszymi! Dzisiejszy dzień jest bardzo pochmurny. Mokro, mgła, na dworze ciemno. Trochę ciemno również w moim sercu, ponieważ wiem, jak jesteś daleko. Lecz i te dni przeminą, i nadejdzie wtorek… i na powrót rozpoczniemy nasze życie. Cudowne godziny, jakże pełne intymności i uczucia! Chciałabym, aby nigdy nie przemijały. Jak się czujesz? Czy jest bardzo zimno? Piotrze, kiedy o Tobie myślę, a zwłaszcza teraz, gdy jesteś daleko, rozumiem, że kocham Cię coraz bardziej i że bez Ciebie nie umiałabym już żyć. Tego ranka wzięłam udział we Mszy świętej i przyjęłam Komunię świętą w naszym kościółku oraz prosiłam Cudowną Mateczkę za Ciebie, Piotrze, aby Ci pomagała i wzięła Cię w opiekę.
Św. Joanna Bernadetta – Molla, 15 grudnia 1955 roku
Tęsknota za ta bliską osobą jak mąż czy żona, chęć bycia z tą osobą, chęć bliskości i intymności to coś normlanego. W listach Joanny, tak jak w tym powyżej uderzają mnie jednak dwie rzeczy: skupienie się nie na sobie ale na Nim. Z listu bije tęsknota, ale bije też troska o męża. Nam tak łatwo skupiać się na sobie, wyładowywać na drugiej połówce frustrację wynikającą z tęsknoty za tą osobą oskarżając ją często o to że wybiera inne sprawy zamiast spędzać czas z nami. Taki ot egoizm. Bo przecież i tej drugiej osobie też jest ciężko bez nas. Małżeństwo to walka ze swoim egoizmem i wzajemna troska o ta drugą osobę.
I jeszcze jedna mocna obserwacja. Msza Święta i modlitwa za męża. Kiedy ostatnio modliliśmy się za naszą drugą połówkę, prosiliśmy Boga by ten wziął ją pod opiekę i wspierał w pracy zawodowej i nieobecności w domu. Przecież modlitwa daje tak dużą siłę, może stać się piękniejszym prezentem i najlepszą pomocą dla tej naszej ukochanej osoby.
Za tydzień kolejna „Adwentowa Opowieść” ze św. Joanną Bernadettą – Molla.
